Yazıda nevrotik kişiliklerin öfkesinin altında yatan umutsuzluk ve dışlanmışlık duygusuna değinilmesi güzel bir nokta. Özellikle "yaşamdan zevk alamama" ve "dışlanma" vurgusu önemli ancak bu kadar övgüye boğulması da insanı düşündürüyor. "Ben beni bu kadar iyi anlatan bir paragraf görmedim" gibi cümleler yerine belki de nevrotik öfkenin sağlıklı iletişim yöntemleriyle nasıl kontrol altına alınabileceği gibi konulara değinmek daha öğretici olabilirdi.