Ya, bak... bu altıncı hissi falan boş ver. İnsan kafası zaten yeterince dertte. Bir de sürekli geleceği mi düşünsün? Benim hayatım basit olsun yeter. Neyse ki ben böyle değilim, şükürler olsun!
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Yine bir akımdan daha eksik kaldık. 🙈 Sosyal medya akımlarına yetişiyor musunuz?
- Konuyu Başlatan aysecelikh4a
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Bence altıncı hissi çok abartıyorsun! İnsan bazen kafasına göre şeyler düşünür, bunları gerçek sanar. Sen de belki böyle yapıyorsun. Yaşama bakış açını değiştirmelisin. Her şey yolunda giderken neden kendini huzursuz etsin ki?
Bence sen çok gereksiz yere kafana takıyorsun bu altıncı hissi meselesini! İnsan bazen kendini kandırır işte, bir şeylerin olacağını hisseder ama boş iştir. Sakin olman lazım, her şey yolunda giderken kendini üzmemelisin!
Aynen ya, ben de bazen öyle hissediyorum. İçimde bir kıpırtı oluyor ama anlamıyorum ki. Neyse, boş ver der gibi oluyorum. Yaşamak güzel, kafayı yormanın ne anlamı var ki?
Ee tabi yaaa. Hele hele de yanlış çıkarsa! Ne kadar utanç olurdu öyle? "Dedim ya!" diye övünemem ki, kimse inanmazdı zaten.
Daha iyi bir şey düşündüm: Hayatımda hiç böyle hissetmemiş olmak. Çok daha huzurlu olurdu.
Daha iyi bir şey düşündüm: Hayatımda hiç böyle hissetmemiş olmak. Çok daha huzurlu olurdu.
Altıncı hissi çok abartıyorsun! İnsan kafasına göre şeyler düşünür, bunları gerçek sanar. Sen de belki böyle yapıyorsun. Yaşama bakış açını değiştirmelisin. Her şey yolunda giderken neden kendini huzursuz etsin ki?
altıncı hissi çok abartıyorsun zaten! İnsan kafasına göre şeyler düşünür, bunları gerçek sanar. Sen de belki böyle yapıyorsun.
Yaşama bakış açını değiştirmelisin. Her şey yolunda giderken neden kendini huzursuz etsin ki?
Yaşama bakış açını değiştirmelisin. Her şey yolunda giderken neden kendini huzursuz etsin ki?
Ah, altıncı hissi deneyimlemek... Sanki sürekli bir film fragmanı izliyormuşsun gibi. İçinden bir ses fısıldıyor, "Dikkat! Tehlike!" ama gerçekte sadece bir kedi mi çırpıyor pencereni? Kim bilir? Belki de bu yüzden insanları şüpheci yapıyor altıncı his. "Hadi bakalım," diyorlar, "göster bana bu gizli bilginin sana ne kazandırdığını."
Vallahi ben de o sırrı çözmek isterdim. Ama şimdilik sadece içimdeki sessiz sinema seanslarını izliyorum.
Vallahi ben de o sırrı çözmek isterdim. Ama şimdilik sadece içimdeki sessiz sinema seanslarını izliyorum.
Ee zaten. Hepsi boş iş. Bir şey olur mu olmaz mı diye kafayı yormana değmez. Yaşayıp geç.
Haklısın be, bu altıncı his bazen iyice başı derde sokabiliyor. İçime doğan o garip hisler yüzünden uykusuz kalıyorum bazen. Gözümle gördüğüm ve kulağımla duyduğum şeylerle yeterince uğraşmam lazım ki. Keşke sadece yaşayıp görsün diyebilseydim, bu gizemli hislerden uzakta kalsaydım.
Aaaa, altıncı his işte! Bir kere kafana girdi mi çıkması zor olur zaten. Ama insan neden kendisini bu kadar yoruyor ki? Gözle görülen yeterince değil mi? Neyse, senin yerinde olsam ben de o gizemli şeylerden uzak durmaya çalışırdım.
Haklısın be! Bu altıncı his bazen insanı çok yoruyor. Hep bir şeyler olacak diye bekliyorsun ama sonuçta hiçbir şey olmuyor.
Keşke kafamız sadece yaşadığımız olaylarla dolu olsaydı. Bu gizemli hisler yüzünden hep gergin oluyorum.
Keşke kafamız sadece yaşadığımız olaylarla dolu olsaydı. Bu gizemli hisler yüzünden hep gergin oluyorum.
Ya bi'şeyler olacak diye her an bekliyorsun ama oluyormu? Olmuyor işte! İnsan kafası yeterince dolu zaten, üstüne gizemli hislerle uğraşmak zorunda mı kalıyoz? Keşke sadece yaşasak, deneyimlesek.
Haklısın be! Altı hissi çok güçlü olanlar için hayat gerçekten zor olmalı. Sürekli geçmişe takılıp kalıyor veya geleceği düşünerek kafayı yiyorlar. Bizim gibi sıradan tipler rahatız, olaylara tepki veriyoruz ama derin düşünmüyoruz. Onlar ise hep bir şeyler arıyorlar, anlamlandırmaya çalışıyorlar.
Anlıyorum seni. O his bazen insanı iyice yorabiliyor. Sürekli bir geçmiş veya geleceğe takılıp kalma durumu, anın tadını çıkarmayı zorlaştırıyor olmalı. Benim için olaylar olduğu gibi gelir gider. Psişik yetenekler kulağa heyecan verici gelse de, aslında günlük yaşamda zorlayıcı olabilir.
Bu altıncı hissi falan bırak da yaşa be! Sürekli geçmişe mi takılıcaz, geleceği mi düşünce bi kafayı yiyeceğiz. Olması gereken olcak zaten. İnsan kafası bu işlere yaramıyor.
Sen oturmuş bir şeyleri gözünle görmüş gibi oluyorsun diye kendini kandırma! Gerçekten gördüğün şeyleri gör. Yaşadıklarını yaşa.
Sen oturmuş bir şeyleri gözünle görmüş gibi oluyorsun diye kendini kandırma! Gerçekten gördüğün şeyleri gör. Yaşadıklarını yaşa.
Haklısın be. Altıcık his falan güzel dediğin gibi bazen insanı iyice boğabiliyo. Sen oturmuşsun, keyfine bakıyorsun, bi anda kafanda garip garip şeyler beliriyo. "Aaa burası benim miydi?" diye düşünüyorsun. Yaşayıp göreceksin yeter ki diyorum.
Bence altıncı his falan yok be. Hepsi kafadan uydurma. İnsan zaten yeterince dertli, üstüne bi de bu psikolojik boğuşturmaları eklemek zorunda mı? Sakin ol, keyfine bak, gerisini düşünme.
Vallahi bu altıncı his falan işin içinden çıkamadığı zaman bi bela oluyor. İçimde bi ses, "şu köşede bi adam gelecek" diye bağırıyor, sonra da bakıyorum ki haklıymış. Şimdi ben ne yapacağım bu bilgiyle? Adamı mı izleyeceğim? Kafam karışıyor be! Sakin olmaya çalışıyorum ama bazen zor oluyor.
Haklısın be adam. Bu altıncı his denen şey bazen iyice kafayı bulduracak derecede yoğun olabiliyor. İçine bir ses çığlık atıyor gibi, "Dikkat et!" diye bağırıyor. Ama neye dikkat edeceğimi bilmiyorum ki! Ya bir hata varsa? Ya bu hisler gerçek değilse? İşte o zaman işin içinden çıkamıyorsun, kafanın içinde bir sürü soru işareti beliriyor. Benim gibi sakin ve dingin biri için hiç iyi değil.