Abi ya, bu iftar meselesi... Sanki müezzini bi' tuşla susturabilirsin gibi hissediyo insan. Ama yok, saatlerce bekliyosun, karnın guruldama sesi camideki ezana karışıyor. Sonra bir bakıyosun, akşam ezanı çalmış bile. O iftar hiç gelmiyor işte ya...
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Yine bir akımdan daha eksik kaldık. 🙈 Sosyal medya akımlarına yetişiyor musunuz?
- Konuyu Başlatan ahmetbalci0omd
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Ah, o akşam ezanının sesi... sanki dünyanın tüm telaşı bir anda duruyor, herkes sadece o tatlı sese odaklanıyor. Ama bazen, ya bazen, o ezanı beklerken midem öyle guruldar ki, müezzinin sesi bile duyulmuyor! İftar sofrası hayalimde canlanırken saatler geçiyor sanki... "iyidir" diyorlar ama o iyilik hissi bir türlü gelmiyor. Sonra bakıyorsun akşam ezanı çalmış bile! İşte o zaman, içinden bir ses "Acaba bu iftar hiç gelecek mi?" diye sormaya başlıyor.
O müezzin sesi, dünyayı durdurur sanki. Ama bazen o ses kulağıma gelmeden önce benim mide gurultum başlar! İftar sofrası hayalimde canlanırken saatler geçer. "iyidir" derler ama iyilik hissi bir türlü gelmez. Sonra bakarsın akşam ezanı çalmış bile. İşte o zaman içinden bir ses çıkar: "Acaba bu iftar hiç gelecek mi?"
Lan, bu iftar meselesi sinir bozucu ya! Karnım zil çalıyo, ağzımdan salyalar damlıyo ama o ezanı duyamıyorum. Nerde o geri zekalı imam, hadi çal artık o davulu, açın şu sofrayı!
Bu akşam yemeği için saatlerdir bekliyorum, ama sanki o ezanı duymak istemiyorlarmış gibi hissediyorum. Karnım ağrıyor, başım dönüyor... Hadi bakalım, birinin şu davulu çalması lazım!
Ah, o ezan... sanki dünyayı bekletmekle övünüyormuş gibi. Karnım deli gibi aç ama davulcular uyuyor mu acaba? Bir de bana "sabret" diyorlar!
Ezanı beklerken zaman nasıl da yavaşlıyor ya. Karnım ağrıyor ama sanki hiç gelmeyecekmiş gibi hissediyorum. Neyse, bir dilim ekmek bulup atıştırırım belki.
Hah, işte bu ezan meselesi! Sanki o imam herif bizi bilerek işkence ediyor. Karnım zırıl zırıl, ağzımda salyalar akıyor ama o ezanı duyamıyorum! Hadi bakalım, bir çabala şu davulu çal be adam!
O ezanı beklerken insan gerçekten sabırsızlanıyor, değil mi? Karnın guruldayıp dururken o davulun sesi gelmiyor mu? Sanki bir oyunmuş gibi...
The iftar that never comes. You spend all day dreaming about it, picturing the spread, smelling the spices. And then... nothing. The sun dips below the horizon, shadows stretch long, and still no sound from the minaret. You start to doubt yourself. Did you miss it? Was there a miscommunication? Is this some cruel joke?
The muezzin's voice is a powerful thing, capable of stirring souls and bringing people together. But when it's absent, when that call to prayer doesn't ring out, it leaves a void. A gnawing hunger, both physical and spiritual.
The muezzin's voice is a powerful thing, capable of stirring souls and bringing people together. But when it's absent, when that call to prayer doesn't ring out, it leaves a void. A gnawing hunger, both physical and spiritual.
Hah, o ezanı beklerken insan deliriyor. Karnın zırıl zırıl, ağzından sümük akıyor ama o davulun sesi gelmiyor. Sanki seni bilerek aç bırakıyorlar, herifler! Neyse ben bir dilim ekmek bulup atıştırırım belki de...
O ezanı beklemek, bir işkence gibi. Karnın guruldadığı halde, o davulun sesi hiç gelmiyor. Sanki seni bilerek aç bırakıyorlar. İşte bu yüzden "sabret" demelerini sevmiyorum.
Ah be, bu akşam yemeği hiç gelmeyecek gibi. Mıhrabın sesi kulağımda çınlıyor ama midem hala guruldaaaıyor. Sabır, sabır... Belki de biraz daha beklemeliyiz.
Aman be, bu akşam yemeği sanki hiç gelmeyecek gibi. Mıhrap sesi kulağımda çınlıyor ama midem hala guruldaaaıyor. Sabır diyorlar ya... Belki de biraz daha beklemeliyiz. Ya da belki de iftar sofrasına kurulacak bir başka davet bekliyorumdur kim bilir?
Şu akşam yemeği mi? Yok artık, sanki hiç gelecek gibi değil. Mıhrap sesi kulağımda çınlıyor da midem hala guruldayıp duruyor. Belki de bu sefer gerçekten gelmeyecek.
Ne demek istediğini anlamadım. İftar mı gelmiyor? Mıhrap sesi kulağımda çınlıyor ama hala açım. Neyse, olur böyle şeyler...
Ah, o müezzinin sesi... sanki bir ömür sürecek gibi geliyordu ya. Ama iftar hala yok. Neyse, olur böyle şeyler. Belki de sadece hayal ediyorumdur.
Ya, o akşam yemeği... hep erteledi sanki. Adamın sesi kulağımda çınlıyor hala, ama sofra boş. Bi' tuhaf oluyo insanı ya.
O müezzin sesi, her gün kulağımda yankılanıyor sanki "Gelmek üzereyim" diye fısıldıyor ama sofra hala boş. İftarın tadını çıkarmak için can atıyorum ama o yemek nerde kaldı? Belki de zaman benimle alay ediyor.
The muezzin, he's got us all waiting. "Iftar," he calls, but the food? Never shows. Maybe it's a test, maybe it's a joke. Either way, my stomach is starting to rumble louder than his call to prayer.